Loksins hægt að elda!

Tæknimennirnar komu í morgun og opnuðu fyrir gasið. Finalmente!

Annars allt ágætt að frétta. Frúin á heimilinu er svosem ekki í sínu besta skapi í dag. Þó svo að hafa getað eldað heita máltíð í fyrsta sinn í heilan mánuð  í hádeginu þá er eiginlega allur vindur úr mér. Það gengur allt svo HÆGT hérna. Ekki síst þegar skvísurnar eru heima allan daginn þá verður manni ekkert úr verki. Ég er t.d. núna búin að vera að leita mér að hlaupaskóm í tvo daga, annað hvort eru þeir of dýrir eða ekki til skór í minni stærð. Þar að auki var hjólinu mínu stolið rétt áður en ég fór heim í fyrravor (í þriðja skiptið) þannig að núna þarf ég ýmist að fara allt fótgangandi eða í strætó. Þetta er aldeilis farið að taka á taugarnar.

Þessi krónufjandi er nú heldur ekkert til að hrópa húrra fyrir.  Það koma svona vonleysis tímabil yfir mig en yfirleitt eftir gott spjall við Lalla minn þá líða þau hjá. Ástandið hjá okkur ætti nú að breytast þegar stelpurnar byrja í skólanum, þá náum við hjónin að vinna fyrripartdags og koma meiru í verk en hingað til. Þær byrja einmitt á morgun í skólanum Held við verðum öll mjög ánægð, ekki síst þær.

Á eftir ætlum við að fara og kaupa okkur kort í ræktinni. Það eitt verður líka megabylting. Þá getum við lalli farið í ræktina á meðan stelpurnar eru í karate.

 

Ciao tutti, a presto